[Foto: Femke Vanbecelaere ]

Niet kunnen stilzitten en bij de kleinste beat al een volledige choreografie in je hoofd verzinnen? Zo is de 19-jarige Femke Vanbecelaere uit Wevelgem. Haar passie is dans en ze traint gemiddeld vijftien uur per week. Daarnaast is ze ook tweedejaarsstudente Accountancy-Fiscaliteit in Vives Kortrijk. Wie is Femke en hoe ziet haar parcours eruit?


“Niemand in mijn familie danst, dus ik weet niet vanwaar die passie komt. Als kleuter danste ik gewoon met mijn vriendinnen. Plots besefte ik dat dansen meer was dan zomaar een hobby. Als ik dans, voel ik de connectie met de muziek en probeer ik om mijn emoties uit te drukken met mijn gezicht om het publiek te entertainen. Ik wil ze mijn energie toesturen. Dat is mijn sterkte en daarom verschil ik met de rest. Ik kan mijn eigen stijl integreren in de choreografie die ik aangeleerd krijg.”


“Toen ik in het vierde leerjaar zat, had de dansschool Go4dance me gevraagd om auditie te doen zodat ik hun team kon versterken. Alles verliep goed en het ging toen voornamelijk over hiphop en disco. In augustus 2015 was ik op zoek naar een nieuwe dansschool en ik ben uiteindelijk terechtgekomen bij Dursin in Kortrijk. De eerste keer dat ik daar binnenliep, dacht ik: ‘Amai die kunnen prachtig dansen, ik ben niets waard.’ Stilletjes aan ben ik gegroeid en heb ik gigantisch veel bijgeleerd. Vijf jaar geleden besefte ik pas écht dat ik kan dansen. Toen ik net aankwam bij Dursin, ging het team naar het WK. Ik heb auditie gedaan om mezelf te bewijzen en ik mocht mee. Ik was de gelukkigste persoon op de wereld.”

Harde werkster
“Ik volg veel workshops. Als je écht wilt groeien als danser, moet je van zoveel mogelijk verschillende dansgevers input krijgen en workshops zijn daar ideaal voor. Bovendien gaan de meeste professionele dansers naar Los Angeles om enkele maanden te trainen en dat is ook mijn droom. Ik volg veel dansers op Instagram en vooral Kaycee Rice is mijn inspiratiebron.”


“Enkele jaren geleden kende niemand mij, maar als ik nu de zaal binnenstap, herkennen dansers mij van op Instagram. De druk dat je voortdurend degelijk moet presteren, is wel lastig. Tegelijk vind ik het ook goed, want ik krijg vertrouwen van professionals. Als danser is Instagram je cv. Ik ben via die weg al gecontacteerd geweest om te dansen.”


“Tijdens de eerste lockdown lag alles stil en dat vond ik jammer, omdat ik op dat moment aan het groeien was. Ik heb dan mijn garage omgebouwd naar een danszaal waar overal spiegels hangen. Ik volgde daar onlinelessen van dansers overal in de wereld. Dat zou in gewone tijden niet mogelijk geweest zijn. Ik heb bijvoorbeeld een reeks lessen gevolgd van een Sloveen en als je van die mensen bevestiging krijgt, doet dat deugd.”

Afscheidsshows Samson & Gert
“Ik ben mijn lesgever Tommy Gryson eeuwig dankbaar. Ik ben zijn assistente, dus hij neemt me overal mee. Dankzij hem heb ik veel kansen gekregen. Ik denk bijvoorbeeld aan de afscheidsshow van Samson & Gert waarvan hij ook choreograaf is. Ik was toen meegegaan om de choreografie te tonen aan de dansers die auditie kwamen doen. Achteraf vroeg de regisseur of ik niet zelf wilde meedoen aan de shows. Natuurlijk heb ik zo’n kans niet laten liggen.”


“Uiteindelijk heb ik veel verantwoordelijkheid gekregen aangezien ik de oudste was van de groep. Het was intensief, want tijdens de kerstvakantie deden we drie shows per dag en ik zat toen in het eerste jaar van mijn bacheloropleiding. Dat was tijdens de blok, dus het was even afzien. Mijn dagen begonnen om zes uur in de ochtend en eindigden rond elf uur ’s avonds. Ik wil van dansen mijn job maken, maar ik zou ook graag een diploma hebben. Vooral tijdens de coronacrisis hebben we gezien dat veel dansers zonder werk zitten en dus ook zonder inkomen. Dat risico wil ik niet nemen.


Uitdagingen
“Door Instagram hebben veel mensen mij ontdekt. Zij kennen me enkel als ik dans en ze hebben dus een beeld van mij dat niet klopt. Als ik dans, straal ik zelfvertrouwen uit, maar buiten de dansvloer is dat iets helemaal anders. Op het moment zelf voel ik gewoon de muziek en de sfeer. Als ik ergens naartoe ga waar ik niemand ken, moet ik even afwachten voordat ik me op mijn gemak voel. Ik ben wel spontaan en help graag anderen, maar in het dagelijkse leven heb ik niet het zelfvertrouwen dat ik heb op de dansvloer. Ook ben ik perfectionistisch, dus ik kan een video een tiental keren opnieuw opnemen.”


“Als danser heb je natuurlijk voorkeuren in bepaalde stijlen, maar het beste is dat je van alles iets kan. Ik beheers niet alle stijlen evengoed, dus probeer ik om vooral lessen te volgen van de stijlen die ik minder goed kan. Onlangs ben ik begonnen met trainingen voor ‘Latin’. De eerste les kon ik echt niets, maar je moet ergens beginnen. Als je niet durft tien keer te vallen, dan ga je ook niet tien keer kunnen rechtstaan en groeien.”