[Foto: Charles Gadeyne]
Charles Gadeyne (20) studeert Journalistiek aan Hogeschool West-Vlaanderen en combineert zijn studies met topsport. Drukke trainingsschema’s, verplaatsingen naar het buitenland, deadlines voor schoolopdrachten en vermoeidheid kunnen na een tijdje doorwegen. Daarom biedt Howest topsportstatuten aan en zo kunnen die studenten een aangepast studietraject volgen. Maar verloopt alles wel vlekkeloos in tijden van corona?
Charles Gadeyne is tweedejaarsstudent Journalistiek en heeft dit academiejaar een topsportstatuut. Hij rugbyt al zes seizoenen. Hoewel hij geen olympische sport beoefent, staan zijn trainings- en matchniveau toch op hetzelfde niveau als van een topsporter. Bovendien speelt Gadeyne bij Olympique Marcquois Rugby (OMR), een ploeg in Rijsel. Elke week moet hij minstens vier keer de trein nemen om in Frankrijk te trainen. Al die elementen maakten het noodzakelijk om een topsportstatuut aan te vragen bij Howest.
“Door mijn topsportstatuut heb ik heb een licht aangepast studietraject, maar ik neem wel nog alle vakken op. Het feit dat ik niet zou weten welk vak ik wil laten vallen, bewijst wellicht dat ik niet kan kiezen tussen de opleiding en rugby. Met mijn topsportstatuut kan ik examens en opdrachten verplaatsen en heb ik de toestemming, mits bewijs van mijn trainer, om lessen niet bij te wonen of vroeger te verlaten. Soms maak ik opdrachten niet mee, maar ik haal ze dan later wel in,” legt Gadeyne uit.
“Het feit dat ik niet zou weten welk vak ik kan laten vallen, bewijst wellicht dat ik niet kan kiezen tussen de opleiding en rugby.” – Charles Gadeyne, student Journalistiek met een topsportstatuut
Gevolgen voor sportcarrière
Ondanks zijn statuut heeft Charles nog geen evenwicht gevonden tussen zijn studies en sport. Hij heeft een druk en intensief schema. Hij traint vier keer per werkweek en elke training duurt vier à vijf uur. In de weekends speelt de ploeg matchen, maar op dit moment gaan die niet door wegens de coronamaatregelen. Als de OMR de wedstrijden in januari hervat, zullen ze een jaar aan matchritme verloren hebben.
Charles Gadeyne: “De grootste leerschool is uiteraard ervaring en wedstrijden zijn daar een enorm belangrijk onderdeel van. Dus nu hebben wij als speler onvoldoende ervaring. Als ik wil doorgroeien in de sport, zal men kijken naar mijn cv en ze zullen zien dat gemiddeld dertig matchen ontbreken. De coronapandemie heeft dus zeker zijn gevolgen op mijn sportcarrière. Ik ben bang dat we nooit meer terug kunnen keren naar hoe we vroeger speelden. Ik haalde er zoveel plezier uit. Ik vraag mij af of we ooit nog voor volle stadions en uitgelaten mensenmassa’s zullen kunnen spelen. Ik lig daar toch wel wakker van.”
Hoge werkdruk
De coronacrisis heeft niet enkel effecten op zijn carrière als rugbyspeler, maar ook op Charles’ studies. In de opleiding Journalistiek moeten studenten altijd tegen een deadline werken. “Ik heb het gevoel dat er meer werkdruk op mij afkomt, dan op iemand die niet zo sterk bezig is met sport of hobby’s. Normaal ben ik een rustige en georganiseerde persoon, maar de laatste tijd zwakt dat af. Vooral de motivatie om te studeren en opdrachten te maken, is zoek.”
Ook Stuvo, studentenvoorziening voor de hogeschool, merkt dat op. “Vooral demotivatie en neerslachtigheid zijn thema’s die we blijvend zien terugkeren bij studenten,” klinkt het bij Jeffrey Declerck, Howest-talentcoach.
Voor de student Journalistiek wordt de druk soms te veel. Hij neemt beslissingen waarvan hij later spijt kan hebben. “Als ik de druk niet meer aankan, dan doe ik die dag gewoon niets. Daarna ben ik bang voor de gevolgen van die dag pauze. De volgende dag is dan dubbel zo zwaar. Ik heb nooit mentale rust. Ik denk voortdurend na over wat er nog moet gebeuren en tegen wanneer alle opdrachten af moeten zijn. Ik heb geen uitvlucht. Zelfs rugby is nu eerder werk dan gewoon een hobby. Ik wil af en toe eens mijn hersenen uitzetten, maar helaas kan dat niet.”
